Ben jij 50+? Dan is deze column voor jou. Woon je samen met een vrouwelijke 50+? Och arme!

Van een afstandje kan het nog. Heup indraaien, buik inhouden en hoofd naar voren duwen. En wég zijn die tebbes en de dubbele kin. Het scheve tandje zit gelukkig aan de andere kant en met een filtertje eroverheen koester je de illusie van een gave huid. Herkennen jullie het?

Sinds de overgang haar intrede heeft gedaan, zijn mijn hormonen van slag. Opslaan die vetreserves denken ze. Je weet maar nooit in het leven. En vooral meer zweet aanmaken. Bij voorkeur ‘s nachts. Dan koelt die hittepetit tenminste een beetje af.

Laten we eerlijk zijn dames: de menopauze s een ramp! En is het niet voor jou, dan wel voor je medemens. Het ene moment sta je nog vrolijk je laatste inlegkruisje te verschonen (sorry dat moet nu eenmaal); het volgende is niks meer goed. ‘Mama doet een beetje raar…’

Met klotsende oksels, een opgeblazen buik en watten in mijn kop van alweer een gebroken nacht sta ik op. Spiegeltje spiegeltje aan de wand, wie is de meest verkreukelde vrouw van het land?… Maar de spiegel heeft zijn lesje wel geleerd en zwijgt in alle talen.

Ook mijn vriendinnen moeten eraan geloven. Het zorgt voor de nodige paniek in de groepsapp. Ping! ‘Ik word niet meer ongesteld?! Zou ik misschien…??’ Ping! ‘Nee muts, je zit in de overgang.’ Ping! Ping! Ping! ‘Maar dan krijg je toch opvliegers?’ ‘Ja wacht maar!’

Lachen, huilen, zweten, rillen, JA, WAT MÓÉT JE??!! Ik zie en hoor het overal om me heen. Vooral op warme dagen. Dames die de hele tijd in de weer zijn met natte washandjes en spuitbussen. En maar klagen: te heet, te koud, moe, honger, dorst, slaap en een kort lontje.

Niemand die weet hoe lang het duurt. Het kan zijn dat je denkt: hé, was dat nou waar ze het allemaal over hebben? Maar voor hetzelfde geld zit je nog jaren in de ellende. Mannen hebben het makkelijk. Die nemen een motor en een nieuwe vriendin. Eentje die nog lang niet in de overgang zit.

M’n hoofd is net een vergiet. Er blijft niks hangen, alleen onbenullige informatie. Het negencijferige telefoonnummer uit mijn jeugd, nummerborden van auto’s die we allang niet meer hebben en de namen van onze eerste tamme ratjes.

Heel ongemakkelijk als je bekend staat als de wandelende agenda van het gezin. ‘Mam, waar zijn m’n gymschoenen?’ ‘Wat eten we vanavond?’ ‘Wanneer gingen jullie ook alweer op vakantie?’ ‘Heb je mijn oortjes ergens gezien?’

Waarom ik wel weet hoe alle klasgenoten van de schoolfoto uit 1982 heten (met voor- én achternaam) maar geen idee heb wat ik zojuist op mijn brood heb gegeten (of dat ik überhaupt al geluncht heb), wie zal het zeggen?

‘Alles gaat zakken als je ouder wordt’, las ik ergens als wijze spreuk. ‘Behalve je tandvlees, dat trekt op.’ Dus ik dacht: als ik nu eens op mijn kop ga staan? Dan zakt het vet tenminste de goede kant op, evenals het overtollige vocht.

Ik heb het geprobeerd maar het ging niet helemaal goed. Lang verhaal kort: twee blauwe knieën en een lelijke schaafwond. Had ik natuurlijk kunnen weten. Het is me vroeger vaak genoeg verteld: Al ga je op je kop staan…

Dus dames, denk aan mijn advies: buik in, hoofd naar voren en lachen naar de camera! Schijt aan die hormonen en dat vetrandje. Óp naar een beter leven. Zonder kramp of bloederige toestanden en geen angst voor een verlate liefdesbaby.

En nu? Koop die schoenen, maak die reis en eet dat stuk taart! De pot op met die overgang. O nee, dat hoeft niet meer.

Anyway, sterkte! Ik denk aan jullie xxx