
‘Was het maar altijd zo, die aandacht voor eenzaamheid’
Wat je ook doet eind december en hoe je ook in het leven staat, kerstmis roept bij iedereen gedachten op van samen te zijn. Misschien doe je met kerst niets, of ben je alleen.
Wat je ook doet eind december en hoe je ook in het leven staat, kerstmis roept bij iedereen gedachten op van samen te zijn. Misschien doe je met kerst niets, of ben je alleen.
We zitten al ruim in de tweede helft van het jaar besef ik met een schok. De klok is er een uur op achteruit gegaan maar het weer gek genoeg niet.
Het is stil en dat gebeurt niet vaak. Oudste zit in Berlijn. Middelste zit boven te gamen. Jongste speelt ergens buiten. Leen-dochter in Zeeland en mijn liefste bolletje in Amsterdam.
Soms werk ik vanuit een beeld en soms vanuit ervaringen of anekdotes. De beelden zijn de foto’s die u boven aan de column ziet staan.
Mijn beste vriend belt me. Mijn beste vriend maar zonder auto en dat is meteen de reden dat hij belt. Of ik wat tegels kan ophalen voor zijn badkamer. Tuurlijk kan dat. Geen probleem. Dacht ik. Op zaterdagochtend kan dat wel. Ik ben rond 9.30 uur bij je. Tot dan.
De trein van 07.38 uur richting Rotterdam.
De zon schijnt al vriendelijk op mijn gezicht en probeert mij wakkerder te maken dan ik ben.
Ze blijft haar best doen en dat waardeer ik.
Recente reacties