Door: Marco van der Sijpt
Foto: Miek Korsmit
Uit het woordenboek:
be·we·ging (de; v; meervoud: bewegingen; verkleinwoord: beweginkje) 1 verandering van plaats: in beweging komen
Het is oktober en buiten bewegen de bladeren van de bomen. Een zuidwestenwind brengt ze zachtjes in beweging en wiegt ze liefdevol heen en weer. Het is het seizoen van beweging en ik schreef daar eerder over. Soms onstuimig wordt de zomer weggeblazen en daarmee de warme lucht. De thermometer daalt en we kijken al niet meer op van acht graden boven nul ‘s-nachts.
Het is altijd in deze tijden dat ik terugkijk op het afgelopen seizoen. Vaak getriggerd door muziek. Zoek op youtube maar eens naar October van U2, of Oktober van Gerard van Maasakkers of zijn ‘Liedje van Altijd’. Of… nog zoveel meer. Het is een periode van afsluiten en in de onstuimigheid van dit ‘tussenseizoen’ vooruit kijken naar het volgende jaargetij. Dan zie ik pepernoten, een kerstboom, vuurpijlen, oliebollen en zelfs een scheurkalender met 365 blaadjes (ik heb ik een heel leuke van www.onzetaal.nl). Puberbollen staan daar niet zo bij stil. Die zijn redelijk in zichzelf gekeerd en soms letterlijk afgesloten van de wereld omdat ze oortjes inhebben. Draadloos. Puberbollen klappen de voordeur dicht en roepen hallo. Roepen iets over een herkansing van LEV of BEVO en sjokken naar hun kamer, deur dicht. Muziek in hun kamer terwijl beneden het koken start. Om half zes komen ze ‘spontaan’ naar beneden en om kwart voor zes eten we dan. Tijdens de maaltijd zijn mobiele telefoons en andere mobiele invloeden ten strengste verboden en ontstaat vaak een goed gesprek. De ruimte leent zich er in ieder geval voor. Ze zijn met de toekomst bezig; met een profiel-werkstuk, met rijlessen en vervolgstudies voor straks, na de middelbare school. Op deze leeftijd blikken ze weinig terug. Tijdens de afwas wordt er minder gecommuniceerd. Ze hebben hun bluetooth-oortjes in en luisteren muziek. Nog voor de afwasteil is leeggegoten zitten ze weer terug op hun kamer. Gelukkig is mijn liefste bolletje wel gelijkgestemd. Blikt zij wel terug alleen soms wat teveel. Dan krijgt melancholie de overhand en voor je het weet slaat dit om in verdriet of treurigheid. En het weer is al somber genoeg. Donker genoeg. Veel te vroeg donker. Zij wil licht en dat komt wel weer natuurlijk. Is het niet met de komst van het voorjaar dan wel in de maagdelijke witheid van pas gevallen sneeuw. Ze moet er nog niet aan denken en kruipt lekker dicht tegen me aan onder ons bejaarden-fleece-dekentje.
Recente reacties