Door: Marco van der Sijpt
Foto: Miek Korsmit
Ze fietsen in groepjes door de stad in felgekleurde t-shirts, hebben veelal bloeddoorlopen ogen en slingeren zich al zingend een weg naar het centrum. De stemming is altijd een tikkeltje vermoeid maar wel vrolijk en soms zijn ze zelfs getooid met hoofddoeken of andere opvallende hoofddeksels, zoals een banaan. Dit jaar verzamelden ze zich vaak in de Koepelhal of ze waren te vinden in het spoorpark. Languit op het gras in de zon, de bananenhoed, als bescherming tegen de zon, over het gezicht, een flesje bier in de rechterhand.
Ik heb het over de TOP-week. Een week vol met kennismakingsactiviteiten voor de nieuwe studenten die de komende paar jaar onze stad komen bevolken en misschien ook langer. Ik vind het altijd iets leuks hebben die feestelijkheid. Die onwennigheid, dat nog even kijken op Google maps als je al bij de Intermezzo staat.
Ook weken later herken je ze nog. Nu niet meer aan de felle shirts maar aan de witte spikkeltjes in het gezicht want ze hebben het plafond gewit. En als ze geluk hebben komen vader en moeder helpen. Dan kunnen we meteen uit eten bij Dadawan want volgens Jochem was dat lekker en niet duur en dus zie ik ze met zijn vieren zitten. Student met vriend of vriendin en een trotse vader en moeder. Happy Italy doen een volgende keer.
Ik hou van terugkerende verschijnselen die mijn leven ritme geven, rituelen die mijn leven structuur geven en door hun herkenbaarheid iets vertrouwds hebben. Het is overal hetzelfde liedje en dat bedoel ik niet in negatieve zin.
Hier in Huize Weltevree gaat het niet anders. Op de zondagavond is de stemming minder gezellig want ze zien er als een berg tegenop maar uiteindelijk worden ook hier telefoons opgepakt om een schakelaartje achter 7:30 op groen te zetten. Meteen even het rooster kijken want misschien zijn er wijzigingen. Ook hier ploft een hoofd terug op een kussen in bed omdat hij pas het derde uur hoeft te beginnen dus dat is een meevaller.
Ook mijn liefste gaat eraan beginnen en heeft er zin in. Ze werkt vanaf nu weer drie dagen in plaats van vijf en ze is blij dat er dan meer balans kan zijn tussen werk en gezin. Dat er meer tijd besteed kan worden aan huishoudelijke zaken en dat alles net iets georganiseerder is dan wanneer ze daar veel minder tijd voor heeft. Zij heeft de wekker wel gezet maar had hem eigenlijk niet nodig. Ook deze keer wordt ze wakker omdat mijn wekker om 6.00 uur gaat en ach, dan staat zij ook bijna op.
Dat betekent ook, welkom terug structuur, dat mijn vrije maandag weer mijn vrije maandag is. Afgezien van studerende zonen die roosters hebben waar je geen peil op kunt trekken heb ik het rijk alleen en die tijd gebruik ik ook nuttig hoor. Boodschappen doen voor drie dagen om eens wat te noemen. En natuurlijk ook sportschool, of hardlopen of, en u raadt het vast, columns schrijven.
Recente reacties