Columnisten Marco en Jessica van deze wijkkrant gooien het vanaf dit eerste nummer van 2023 over een andere boeg. Ze stuurden mailtjes naar elkaar en voerden de dialoog die je hieronder kunt lezen. Het gaat over het plezier maar ook de beperkingen van het schrijverschap. Gaandeweg ontstond daar iets leuks.
Jessica Köhler-Bracke
M: “Mag ik eens iets vragen als schrijvers onder elkaar?
Ik merk dat het groter worden van de kinderen niet automatisch betekent dat je dan meer tijd hebt om te schrijven. Ik besteed nu juist meer aan leuke uitstapjes samen en dan moet ik voor dat schrijven echt gaan zitten. Herken je dat?”
J: “Inderdaad, leuke uitstapjes genoeg weer. Je kent de verhalen over mijn vriendinnenclub in de tussentijd. En de avonturen met de husband in onze oude camper. Maar ja, wat moet ik daar nog over schrijven? Heb jij misschien nog een paar ideetjes Marco?”
M: “Het wordt tijd om met andere ogen te kijken en het is inderdaad niet meer de verwondering over het opgroeiende grut. Jij en ik kijken echter wel naar de wereld die andere mensen met hun ogen natuurlijk ook zien. En dat is zelfs dezelfde wereld of in sommige gevallen dezelfde wijk! Daar moet wel iets mee te doen zijn, toch?”
J: “Ik ga meteen om een nieuwe bril. Een roze! Dan hoop ik weer veel mooie nieuwe verhalen te ontdekken. In huis, op straat, in de wijk…. En misschien schrijf ik ze wel op. Ik heb er flink over getwijfeld, maar mijn fans laten me geen keus: ‘Juf moet schrijven!’ Nou dan weet je het wel. Hoe zit het met jouw fans, Marco?”
Marco van der Sijpt
M: “Nou, er is nog geen fanclub opgericht maar ik weet wel dat er frequente lezers zijn die ook echt voor de column gaan zitten. Die willen dus ook niet dat die verdwijnt vanaf 1 januari. Er verandert al zoveel hoor ik ze dan wel eens zuchten. Zullen we samen met de nodige ondersteunende, en soms roze, brillen de wereld blijven bekijken en beschrijven?”
J: “Met andere ogen kijken, daar breng je me op een idee. Na je vijftigste vertroebelt je zicht nogal, heb ik gemerkt. En dan mis je wel eens dingen. Zo kocht ik van de week een nieuwe braadpan voor op mijn inductiefornuis, en wat denk je? Maatje te klein! Niet gezien natuurlijk. Ik denk dat er veel vijftigers in de wijk wonen, want het eenrichtingsbord in de Brucknerlaan wordt massaal genegeerd. PS Het ‘grut’ dat je noemt, bekijkt mij intussen ook met heel andere ogen!”
M: “Ben wel benieuwd naar jouw kijk en wat dat dan oplevert. Zouden we om de beurt moeten doen als een soort dialoog naar elkaar.En uiteraard niets verplicht natuurlijk. Je weet nooit waar een potje creativiteit toe kan leiden. En nog een voordeel van om de beurt schrijven; ik heb dan meer tijd om mijn ogen de kost te geven. Wat denk je ervan?’
J: “Om en om een column schrijven zeg je? Nou, dan hebben we een deal! Trap jij af in deze eerste krant?”
M: “Ga ik doen. Tot schrijfs!”
Recente reacties