Tijd voor afscheid?
Als u dit leest is het december. Tijd van afscheid nemen. Afscheid van een roerig jaar. En misschien ook wel van mij. Hoezo? hoor ik u denken. Wat heeft zij ermee te maken?
Vijf jaar geleden ben ik begonnen met mijn column in de deze krant. Ik vond het een hele eer om gevraagd te worden. Blijkbaar had de redactie voldoende vertrouwen in mij om deze rubriek te vullen.
Vijf jaar lang schreef ik hier over het wel en wee in de wijk, mijn gezin en de vriendinnenclub. Maar nu is de koek op. Weinig nieuws onder de zon. Dus misschien wel tijd om te stoppen. Zodra ik mijn vriendinnen inlicht over dit voornemen, ontploft de groepsapp. ‘Hé, wat zeg je nou?’ tetteren de dames door elkaar heen. Ping!
‘Ga je stoppen?’ ‘Gaat ze stoppen?’ ‘Ja ik denk het.’ ‘Nee toch?’ ‘Hoezo ga je stoppen?’ ‘En wij dan?’
Tja, en zij dan… de zeven dames van het goede leven. Ik vraag de Clown om raad. Wat vind jij: Stoppen of doorgaan? Doorgaan! zegt ze stellig. Dan maak je er maar een vriendinnencolumn van. Over ons valt nog genoeg te schrijven!
Ik twijfel. Wie zit er te wachten op een uitvoerig verslag van weer een feest, lunch, borrel, boottochtje, bioscoopbezoek of weekend weg? Ping! ‘Ik!’ ‘Ik!’ ‘Ik!’ ‘Ik!’ ‘Ik!’ ‘Ik vind er geen zak aan…’ Da’s Moppersmurf. Hart van goud, maar altijd kritisch. De Blije Dame en de Clown vinden het een uitstekend idee. En ook de Veerkampjes stemmen in, net als Gangsta Granny. (Ja, het is een clubje bij elkaar hoor).
Juf moet gewoon blijven schrijven! ‘Je schrijft zo herkenbaar,’ vinden ze. ‘Alsof we het zelf zijn die het meemaken.’ Pardon? Dacht je dat ik dit allemaal loop te verzinnen? De vreetfeestjes, de ongemakken, de parkuitzettingen? Ook de stukjes over mijn gezin berusten op waarheid. Het is hier gewoon inderdaad een enorme bende. Mijn kinderen zijn foetsie, mijn huis valt uit elkaar en mijn man lost alles op met een houtje en een touwtje, als u begrijpt wat ik bedoel.
De ouwe camper en de logeerhond bestaan ook echt. Als ik het zo op een rij zet, zit er misschien toch een verhaal in. Ellende zat. Ping! (de Clown weer). ‘Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd! En wij zijn er ook nog. Dus schrijven GVD!’ ‘Goed zo’, zegt Moppersmurf. ‘Afscheid nemen we pas in kist. Hoor je dat Juffrouw? En tot die tijd blijven we lekker feesten en plezier maken. Ping! (de Blije Dame): ‘Dat is mijn tekst, maar jullie hebben gelijk. Pluk de dag!’
Ik zeg dus maar: Fijne jaarwisseling en wie weet tot ziens…
Recente reacties