Mooi strak
Altijd als ik door de wijk loop, valt het me weer op: de alles-onder-controle vensterbanken! Met twee (soms drie) identieke beelden/vazen/plantenbakken voor het raam, die met de seizoenen mee wisselen. Een etalage van perfectie! Zou het hele huis zo georganiseerd zijn, vraag ik me dan af. Ik droom namelijk van mooie strakke interieurs. Zonder rondslingerende sleutelbossen, misbruikte fruitschalen of hoopjes afgestroopte kleding. Net als in de bladen.
Daar mag ik graag in kijken. Naar kleurige plaatjes met lege werkbladen en glanzende vloeren. Het hele huis ingericht volgens de laatste woonmode. Op het dressoir staan biologische kaarsen. Niks geen ouderwets druipwerk, maar netjes gerangschikt op een houten dienblad in keurige strakke houdertjes. Aan de muur hangt slechts één schilderij op kamerbreed formaat, en boven de haard prijkt een geposeerde foto van het hele gezin.
Ik weet uit ervaring dat zoiets onmogelijk is. Zeker in een gezin met pubers. Die willen namelijk niet op de foto, althans niet zonder dwang of omkoperij. Of het moesten selfies zijn, maar die zijn dan weer niet voor publicatie geschikt. En lege dressoirs? Waar láten die mensen hun sportabonnement/ brieven van school/caviabrokken? Ik zou het niet weten, maar een leeg dressoir lijkt me heerlijk. Of dan tenminste een smetteloze vloer.
We hebben het heus wel geprobeerd, maar toen was iedereen voortdurend zijn sleutels kwijt en had ik overvolle wasmanden. ‘Mam, waar is mijn ….?’ Dus dat schoot niet op. Een ander probleem na onze opruimacties was, dat de kamer ineens een stuk groter leek, waardoor wij inspiratie kregen om lekker te gaan shoppen. Zo’n lege ruimte nodigt immers uit om je eens flink te buiten te gaan in het woonwarenhuis.
Een ander probleem na onze opruimacties was, dat de kamer ineens een stuk groter leek, waardoor wij inspiratie kregen om lekker te gaan shoppen. Zo’n lege ruimte nodigt immers uit om je eens flink te buiten te gaan in het woonwarenhuis.
En omdat ook de oude troep (tijdelijk opgeslagen op zolder) van lieverlee weer integreerde in ons huishouden, zag ik al snel door de bomen het bos niet meer. Kortom, het werd een zootje. Wonderwel weten mijn huisgenoten aardig de weg in het oerwoud van spullen. Sportbroeken voor school bijvoorbeeld hangen hier standaard over de leuning van een stoel, wat handig is als je ’s ochtends snel je gymtas moet inpakken.
Natuurlijk zijn we nog wel eens wat kwijt, maar daar hebben wij goede oplossingen voor gevonden. Mis je een bepaald kledingstuk, dan stofzuig je even onder je bed (of je trekt wat uit de kast van iemand anders). Telefoons piepen we op met de huiscentrale en bij de voordeur staat een metaaldetector voor zoekgeraakte sleutels.
Wie niet georganiseerd is, moet slim zijn. Of gewoon praktisch.
Ooit gaat het me lukken. Dan heb ik ook een perfect huis. Met een keurige vensterbank. Het zou fijn zijn als u tegen die tijd even langs loopt en uw duim opsteekt. Ik gok zo rond Sint Juttemis.
Recente reacties