Just say yes!
Ik heb een fijne band met mijn kapster. Die weliswaar 25 jaar jonger is, maar hetzelfde in elkaar steekt als ik. Dat zie je vooral in onze mannenkeuze. Laat ik u eens meenemen naar mijn laatste bezoek aan de kapsalon.
‘En toen zei ik: ‘Óf je erkent nu het kind óf je trouwt met me. Aan jou de keus.’ Met blosjes op haar wangen zette ze vaardig de schaar in mijn haar. “Eerst aarzelt ie over kinderen – knip knip knip – nu over ons huwelijk. Dat getreuzel altijd.’
Het kwam me bekend voor. Ook mijn liefste nam er de tijd voor. Tot we op een dag opeens tien jaar verloofd bleken te zijn en mijn zwangerschapstest positief kleurde. Als dat geen teken was? ‘Nou zeg het maar’, riep ik: ‘Gaan we nog trouwen, of….?’
‘En dan wil ie de trouwerij ook nog klein houden,’ vervolgde ze. ‘Het liefst in het geheim – knip knip. Alsof ik iedereen ga voorliegen? Het is toch niet te geloven! Ruim zeven maanden ben ik nu, en meneer ziet nog overal beren.’ Ik knikte begrijpend. ‘Wel stilzitten mevrouw, anders gaat het mis.’
Waarom vinden mannen het zo moeilijk om gewoon ja te zeggen? Is het de angst hun vrijheid te verliezen? De financiële verantwoordelijkheid? Het vooruitzicht niet meer ongestoord met vrienden naar de kroeg te kunnen? Of met de iPad naar het toilet? Wie zal het zeggen.
Maar het kan nog erger. Haar collega, die al het een en ander had opgevangen, mengde zich nu ook in het gesprek. Na 15 jaar -u leest het goed- was ze eindelijk officieel ten huwelijk gevraagd. Haar arme schat had er zere knieën van gekregen!
Ik wil dus maar zeggen. Heb jij nou thuis ook zo’n twijfelkont zitten? Waar je tureluurs van wordt? Hou vol! Vroeg of laat zijn de smoezen op, blijk je een ring ook gewoon thuis in het doosje te kunnen bewaren en hoeft hij alleen nog maar dat ene woord te zeggen.
De rest regel jij gewoon tussen het puffen en persen door. Of als je niet zwanger bent, tijdens een gezellig weekend met vrienden. Die zijn maar wat blij dat ze zelf nog niet hoeven te trouwen. Ze organiseren dat graag voor je. Met een knalfeest op de koop toe!
Niks klein en geheim. Groots en meeslepend zeg ik! Er is nog genoeg in te binden als je eenmaal getrouwd bent. Mijn kapster bevestigde het meteen. ‘Laatst vroeg ie: Maar hoe moet het dan als straks de kleine er is en jij een dagje weg bent. Pardon? Toen zei ik: Ik ga straks gewoon weer werken hè. Alleen wat minder. Jij toch ook?’ Bij de gedachte om tijdelijk ouderschapsverlof op te moeten nemen, kreeg haar aanstaande het opnieuw flink benauwd: Maar dan ben ik helemaal alleen met de baby!
Verder is het echt een schat van een man hoor – wilt u er nog iets in? – daar niet van. Maar dat gedoe steeds. Daar krijg ik het echt van op mijn heupen. En die zijn momenteel al gevoelig genoeg, als u begrijpt wat ik bedoel.’ Ik begreep haar volkomen.
Been there, done that, have the ring. ‘Nou mevrouw, u kunt er voorlopig weer tegenaan.’ Ik bedankte haar en wenste haar het beste. Over een jaar of 25 hoort zij waarschijnlijk precies hetzelfde verhaal van háár kapster. Sommige dingen veranderen nooit!
Recente reacties