Carpe diem!
‘Jeetje, zoveel berichten! Maar hoe zit het nou?!?’
De groepsapp was weer eens ontploft na het zoveelste plan voor een avondje uit. Want ideeën overleggen wij altijd. Met z’n allen. En dan krijg je gegarandeerd gedonder.
Ping! ‘Kunt ook bij die andere tent kijken, zelf weten.’ Ping! ‘We gaan gewoon en dan zien we het wel.’ Ping! ‘Zullen we het anders verzetten?’ Ping Ping Ping!!!!!
Nee, deze dames laten er geen gras over groeien. Zeven vrouwen uit de buurt van Tilburg die elkaar bij toeval tegenkwamen en sindsdien samen van hun vrijheid genieten. Want nu we thuis zijn uitgezorgd, is het tijd om aan onszelf te denken. Misschien bent u ons wel eens tegengekomen: bij de film, in het bos, op het terras?
‘Binnen of buiten?’ ‘Tsja, ik weet het niet hoor.’ ‘Ik vind alles best.’ ‘Hier hebben ze geen twaalfuurtje.’ ‘Daar dan?’ ‘Dit is prima toch?’ ’Ik ga hier dus echt niet zitten!’ Enzovoort enzovoort. Even later: ‘Moet je nou alweer naar de wc?’ ‘Ja dat heb ik altijd als ik buiten zit, veelste koud.’ ‘Je hebt gewoon last van de overgang, het gaat best.’ ‘Het duurt hier anders wel een eeuwigheid voor je bediend wordt. Hoe laat begint die film ook alweer?’ ‘En toch heb ik het koud.’
‘Ik lust eigenlijk nog wel een ijsje.’ ‘Maar de film begint om acht uur.’ ‘Roep die ober nou maar.’ ’Twee ijsjes graag en wel een beetje opschieten hè?’ ‘Hoezo mag ik dat niet zeggen?’ Even later: ‘Ik neem denk ik toch maar thee.’ ‘Ja en voor mij nog een latte, roep ‘m eens terug?’ ‘Dag jongeman, je zult wel denken: wat een gedoe hè met die vrouwen?’ Glimlachend seint de ober ons een knipoog. Hij is blijkbaar wat gewend. ‘Ik denk helemaal niks mevrouw’ ‘Oooow! Echt waar?’
Regelmatig trekken we er met z’n allen op uit. Tuk als we zijn op een verzetje, worden er bijna dagelijks nieuwe voorstellen gelanceerd op de groepsapp. Alleen al onze verjaardagen leveren zeven avondjes uit op. Of ‘s middags met z’n allen naar het zwembad. Tafels en stoelen mee. Kleedjes, kaarsjes, borrelglaasjes, aan alles is gedacht! En dat gaat ook wel eens mis. Er bestaan foto’s van versierde ramen op parken waar wij niet meer welkom zijn….
Laatst stond er een vaartochtje in de Biesbosch op het programma. Allemaal zouden we iets meebrengen voor de picknick. Gewapend met zeven grote klapstoelen, vijf koelboxen en zes big shoppers stapten wij aan boord. In no time werd de kajuit omgetoverd tot drijvende kroeg. Met muziek! Nederlandstalig uiteraard, want Engels verstaan we niet. De schipper hadden wij uit voorzorg voorzien van oordopjes.
Mensen vragen mij wel eens: ‘Is dat nou allemaal waar wat jij opschrijft over dat clubje? Dan zeg ik: ‘Ach, je moet er toch niet aan denken dat je echt wakker wordt in een huis vol roze flamingo’s? Of ‘s ochtends op het strand op zoek gaat naar ijsblokjes voor in de rosé? Onder begeleiding in de bus naar het centrum van Enschede moet? Een vergeten gehaktbal onderin je tas vindt op de pier van Scheveningen? En even lekker ontlucht op het toilet in een verkocht huis waarvan je de sleutel toevallig nog in je zak had?’
Nee, dat gebeurt alleen in verhalen. Die je wel eens hoort. Op feestjes. Van zeven dames die het leven vieren. Wordt vervolgd!
Recente reacties