Hangjeugd
Wie denkt dat het probleem van de hangjeugd zich afspeelt in de openbare ruimten of ergens achter een donker bosje, heeft het mis. Het probleem zit veel dichter bij huis. Namelijk bij jou thuis op de bank. Of nou ja, zit?
Het hangt onderuit met één arm zwaaiend langs een doos dampende pizza en de andere aan de mobiel. De ogen strak op het scherm gericht. ‘Heb jij geen les? Moet jij niet werken? Sporten?’ Hierop volgt meestal een diepe zucht, of als dat te veel moeite is, een totaal negeren van de vraag. ‘Ik VROEG dus… ‘
Ze kunnen het niet helpen, het hangen. Hun lichaam gedijt nu eenmaal het best horizontaal onder een dekentje, en met diverse hulplijnen binnen handbereik. ‘Kun je even de afstandsbediening aangeven? Heb je m’n broek al gewassen? Wat eten we vanavond?’
Dat soort dingen. Die wij als ouders heel gewoon moeten vinden. Omdat we dit vroeger zelf ook deden. Behalve de pizza en die mobiel dan. Wij hingen letterlijk uren aan de telefoon zodat de lijn voor het hele huis bezet was. Of we hingen rond op straat. Tegenwoordig hangt ieder voor zich thuis op de bank. Jouw bank dus. ‘Ik verveel me, weet niet wat ik moet doen…’
Wat dacht je van je kamer opruimen? Dat tentamen eindelijk eens leren? De hond uitlaten? Ga voor mijn part de tuin harken. Veeg in ieder geval die kruimels even op, zet je bord op het aanrecht, of beter nog: in de vaatwasser en neem gelijk een doekje uit de keuken mee.
“Waarvóór??” …..
Nu denk je misschien: Wat een stelletje egotrippers hebben wij op de wereld gezet! Maar daar moet je mee oppassen. Voor je het weet heb je een gevalletje grensoverschrijdend gedrag aan je broek hangen (over hangen gesproken) Want daar zijn ze dan weer razend vlug mee.
Wat dan wel te doen? Wat mij zo te binnen schiet is de bank invetten met boenwas, de wifi saboteren of een flinke bonus in het vooruitzicht stellen voor elk uur niet doelloos rondhangen. Vooral dat laatste wil nog wel eens helpen, al kost het je een godsvermogen.
Kon je ze vroeger nog afschepen met een ijsje om de hoek, nu ben je minstens een dagloon kwijt om de bankplakker elders heen te bewegen. Regel aub zelf je Koreaanse noodlesoepjes, zuurdesembroodjes, avocado’s, carpacciosalade met truffelmayo… whatever. En ja, je mag een tikkie sturen (zucht).
Op die zeldzame momenten heb jij de bank weer eventjes helemaal voor jezelf. En als je geluk hebt, ligt er ook nog een stuk pizza of een halve subway. Me-time, eindelijk! Maar na een tijdje, als het donker is, je slaap krijgt en de jeugd nog steeds niet terug op honk is, bekruipt je alsnog die ene vraag:
Waar zouden ze toch uithangen?
Recente reacties