Tapas à la carte

 Wie de vijftig is gepasseerd weet hoe belangrijk het is om aan jezelf te denken. Daarom vieren mijn vriendinnen en ik regelmatig het leven. Deze keer in het all you can eat tapas restaurant.

“Lang zullen ze leven, LANG zullen ze lééééven!’ Gefeliciteerd hè? En jij ook! (smak smak) Hier pak aan, jullie cadeaus. Tadaaaa! Verrassing! Gauw aan tafel, ik sterf van de honger. Hele dag nog niks op. Ga jij hier maar zitten met je zere rug. Ja, zij moet op een rechte stoel, anders heeft ze straks weer last. Wil je op het hoekje? Nee ik ga hier, dan kan ik er makkelijk uit als ik steeds naar de wc moet. Hoezo moet jij steeds naar de wc? Dagje ouder hè? Dagje? Jaartje zul je bedoelen, haha! Nou, zitten we allemaal? Geef die kaart eens hier. Neem jij soep vooraf? Of wil je carpaccio. Kan allebei toch? Mag er steeds twee kiezen. Ja ik weet het, jij hebt keuzestress. We helpen je wel. Maar waar zijn de kaartjes? Hmmm… zijn dat niet van die QR-codes? Ja dat is nieuw, moet je scannen met zo’n tablet. Tablet?! Laat mij maar even…”

“Luister jongeman. Wij willen graag bestellen. Zij daar zijn jarig, dus nu trakteren ze ons op een hapje en een drankje. Wat zeg ik: een heleboel hapjes en drankjes. Maar met die codes raken we in de war. Dus doe voor ons maar gewoon de kaartjes. Die hebben jullie toch nog wel? En zeven pennen graag.”

“Kijk eens wat ik van mijn dochter heb gekregen? Oh My God je wordt óma! Jij ook al? GEFELICITEERD!’ We krijgen steeds meer oma’s in de groep. Lijkt wel een bejaardenclub. Zeg dat wel.”

‘’Alstublieft dames, de kaartjes.”

“Dank je wel jongeman. Even onze brilletjes erbij pakken. Nou dames snel invullen want we hebben honger. En goed onthouden wat je hebt besteld. Ik kan het nergens aankruisen, ze hebben de menukaart geplastificeerd. Zal ik ook lege briefjes vragen? Nee joh, dat onthouden we zo wel. Leuk hoor voor je dochter. Hoe voelt ze zich? En wanneer komt die van jouw zoon ook al weer?”

“En dan heb ik hier de carpaccio, de ham met meloen en drie maal de mosterdsoep. Wie had er rendang met rijst?” 

“Ik zou ook wel oma willen worden. Maar nu nog niet. Of een hondje erbij, dat is ook leuk. Dames even opletten. Had jij de rendang? Nee ik had volgens mij paella. Nou zet maar neer, dat komt wel goed. Kom maar door met die schaaltjes. Ik kan een heel varken op. Had expres nog niet gegeten. Nou, ik heb wel een paar droge koekjes op, want ik werd helemaal draaierig. Ja dat heb je op onze leeftijd. Zouden eigenlijk regelmatiger moeten eten. En gezonder. Ja inderdaad (nomnomnom). Zullen we ook alvast het volgende rondje invullen? Anders duurt het zo lang. Ja goed idee. Hier jongeman, neem deze maar meteen mee…”

“Nou, het duurt inderdaad lang. Snap er niks van, vorige keer ging het veel sneller. Krijg je met die codes. Het zal wel druk zijn in de keuken… Ah, daar is ie al.”

“Alstublieft: driemaal dame blanche, eenmaal vers fruit, de warme appeltaart, twee kaasplankjes en de cheese cake.

“Uuuh… Ik had twee mini frikandellen besteld. En ik de kip yakitori… Mijn hamburger is ook nog niet gekomen.”

“Sorry dames. Op dit kaartje staat echt jullie tafelnummer.”

“Ik had dacht ik wel een kaasplankje… Wat is er? ik ben een oorbel kwijt. Wat zonde! Kijk eens in je bloes? Of misschien is ie blijven hangen in je sjaal…? Schijn hier even onder tafel. Ooooo…  Heb j ’m gevonden? Nee maar wel ons briefje. Van een paar rondjes geleden. Geef maar snel mee. Ik lust nog wel een paar frikandellen. Je krijgt anders wel dorst zeg van al dat eten. Maakt niet uit, is all inclusive. Dus: Doen we er nog eentje? Op het leven, dames, en op jullie verjaardagen. Op alle oma’s. En op onze gezondheid. Proost!