Ze zit in de waterkoker die ik deze week niet gebruik
Ze zit in mijn lakens waar ik haar geur nog ruik
Ze zit in het tikken van de klok die hard tikt als steen
Ze zit bij mij binnen en toch voel ik me alleen
Nee. Het is zeker niet de eerste keer dat ze met haar moeder op vakantie naar Turkije gaat dus het zal wel wennen. Dacht ik. We vinden onze draai vast wel gauw en draaien de tent met zijn vieren. Dacht ik. En natuurlijk gaat het wel. We hebben genoeg ervaring in dit bedrijf om het draaiende te houden. Ook een knarsende machine is een draaiende machine.
De bolletjes worden steeds groter en draaien hun verantwoordelijkheid mee. Als we friet halen dan gaat oudste aan de slag met zijn frituurpan en hij verzorgt de snacks. Je roept wat en hij heeft het. Jongste gaat in zijn eentje naar de slager en haalt een pond gehakt en drie stuks snijvlees. Zonder problemen. Oudste en middelste doen samen de boodschappen die gevraagd worden en ook de klussen in huis worden gewoon gedaan. Alsof er niets aan de hand is. Alsof ze er gewoon bij is.
De douchecabine is minder vaak nat en de wasmand vult zich minder snel. De kat loopt zenuwachtig rondjes en het lijkt alsof ze aan het zoeken is. Ze troost ons door net iets aanhankelijker te zijn dan anders. Ze springt op het bed en komt kopjes geven. Jongste strekt zijn arm en kan haar nog net aaien.
Eh. Wacht even. Jongste en bed. Slaapt die bij jou dan?
Echt wel. Voor deze keer. Voor deze week. Bijna elke dag. Normaal gezien ben ik daar geen fan van. Met zijn drieën in een bed maar nu zijn we slechts met zijn tweeën. Hij en ik. En 5 of 6 knuffels. En uiteraard met Choco. Zijn lievelingsknuffel. Een vriendelijk kijkende chimpansee. Daar is altijd plaats voor. En dat zijn de momenten dat ik wel merk dat ze er niet is. Hoe zei Rob de Nijs het weer? Overdag ben ik sterk maar oh, ik haat dat koude bed. Egoïstisch van mij. Ik weet het. Maar wel lekker warm.
Het productiepersoneel van een willekeurige fabriek scheurt aan het eind van de werkdag weer een pagina van de scheurkalender en ziet het weekend dichterbij komen. En dus ook haar terugkomst. We draaien verder en rollen naar het weekend. We stomen op van voetbaltraining naar hockeytraining en van tennisles naar boodschappen halen. We laveren samen van wekelijkse routine naar ontspannende dingen in het weekend. Van samen uitslapen naar weer een maandagmorgen en bijna is het dinsdag. Dan komt ze terug.
Ik hoor de sleutel in het slot gaan en het geluid van een rolkoffer die tot stilstand komt. De deur gaat open
Ik pak snel de waterkoker en zet voor haar thee
Ze verwarmt me van binnen. Ze heeft haar geur mee.
Ik hoor de klok niet meer tikken want haar stem gaat door me heen
Ik sluit haar in mijn armen en voel me niet meer alleen.
Door: Marco de Zeeuw
Foto: Miek Korsmit
Recente reacties