Door: Marco van der Sijpt
Foto: Miek Korsmit
Het was nog op de Veluwe of het kan ook iets zuidelijker geweest zijn. We waren in ieder geval nog in boomrijk gebied. Ik zit naast haar in de auto terwijl zij rijdt. Ik hang met mijn hoofd een beetje steunend tegen de gordel en zie warme kleuren voorbij flitsen. Warm rood, stralend oranje, een beetje geel. Het glijdt langs me heen als een muur die af en toe van kleur verandert. Een lichtkunstwerk. Glow maar dan op geheel natuurlijke wijze. Normaal gezien word ik daar vrolijk van. Ik hou van die prachtige afscheidskleuren, de laatste warmte die nog in de bladeren knispert, de laatste eekhoorn die nog wat verzamelt en de boom inschiet, de laatste wolkjes opstijgend vocht als de zon net het gras weet te verwarmen.
Gisteren was het compleet anders. De wind probeerde alles weg te blazen. De regen probeerde alles weg te spoelen. Weg met dat vorige seizoen. Tijd voor iets nieuws. Gisteren was het net te koud in de woonkamer volgens de regels van het huis. Ik ben geen koukleum dus wat mij betreft hoeft de verwarming niet snel aan. Ik heb uiteraard wel rekening te houden met de andere vier dus daar hebben we afspraken over. En nu mag hij dus aan. Hoge gasprijs of niet.
Vandaag zit ik op de bank en is het stil in huis. Op tafel staat een schaal chocolade-pepernoten en die zijn hier favoriet. Gecombineerd met een kop koffie vind ik ze nog lekkerder. Ik zit onder een fleecedeken want dat vind ik toch behaaglijker en de verwarming staat dus niet aan. Ik staar voor me uit in zuidelijk richting en zie donkere wolken aan komen drijven. Niet op hun gemakje maar best snel. Even later regent het en veel warmer dan een graad of zes zal het niet zijn geweest. Als het regent koelt het snel af. Ik huiver ervan.
Ik zucht want ik word er melancholisch van. De scheurkalender wordt steeds dunner en de digitale mapjes met fotoherinneringen van dit jaar worden steeds dikker. Qua opslagruimte dan. Dat alles bij elkaar opgeteld is toch weer een heel jaar en gaat me veel te snel.
De stilte wordt doorbroken door de voordeur. Er waait een wolk frisheid naar binnen door de open deur. Van vier naar vijf personen in dit huis en ik vind het heerlijk. Tassen ploffen op de grond. Na enkel het tikken van de klok is er nu levendig lawaai. Ik hoor twee draagbare geluidsboxen doorelkaar heen. Van fleecedeken naar verwarming op de afgesproken temperatuur. Ik hoef niet eens zelf aan de thermostaat te draaien. Van alleen naar gezin. Hoe het is geweest. Van kou naar warmte. Dat het fris is buiten. Van melancholie naar weer vooruit kijken. We gaan er samen weer voor.
Doet u gezellig mee?
Recente reacties