Door: Marco van der Sijpt
Foto: Miek Korsmit
Even terug naar de zomer. Ik weet niet wat voor weer het is als u dit leest. Misschien heeft de zomer nog een stuiptrekking en vallen de mussen van het dak. Want het is heet geweest, dat zult u met me eens zijn.
Het was in mijn zomervakantie. Mijn heilige drie weken. Want zo noem ik die tijd; een periode die ik volledig afscherm omdat ik dan geen enkele verplichting wil hebben. Zelfs niet de kleinste. Ik zal dat toelichten: ik doe veel leuke dingen: hardlopen, uit eten, bioscoop, theater, toneel, musea, biertje bij de Burgemeester, uitslapen, sportschool en dan werk ik ook nog. Voor al die dingen ben ik 49 weken per jaar beschikbaar. Vraag het en ik ben er. Alleen die drie weken dus niet. Niet slecht toch? 49 weken per jaar beschikbaar behalve die heilige drie weken. Ik verstop me dan en besteed 100% van mijn tijd aan gezin, liefste, en mijzelf. Uitslapen en lezen. Niet veel meer dan dat.
Dat is de tijd van handeling, nu de plaats nog. Daarvoor moeten we met vliegtuig of boot. Of 300 kilometer zwemmen want zover ligt het eiland uit de Spaanse kust. Ik neem u mee naar Mallorca. Daar strijken we neer en met een lichtblauw rookwolkje raken de wielen van het vliegtuig de landingsbaan. Lekker rustig, op zijn Spaans.
Koffers ophalen, flesje water kopen want het is warm en dan naar het verhuurbedrijf waar een auto klaarstaat. Met airco. We rijden in de nachtelijke uren naar ons appartement en ervaren meteen het Spaanse tempo. Niemand op deze snelweg rijdt de maximum snelheid! Niemand. Je mag 120 maar iedereen rijdt hooguit 90. Dat is heerlijk en past goed bij onze vakantiewensen. Alles is perfect: rust, vriendelijke mensen, toerisme zonder overheersend te zijn, zon maar niet te heet. Bij u loopt het zweet in de bilnaad bij 40+, wij slapen op een strandbed bij 270.
Mallorca is een eiland en met de auto trekken we er vaak op uit. We volgen vooral de kustlijn en dan zie ik meteen nog een overeenkomst, een symbolische: rondjes rijden en weer terugkomen. Ergens starten, ergens heen gaan en weer terugkomen bij start. Daar is niets mis mee.
Tot slot in sneltreinvaart: zwemkleding uit, zomerkleding kan nog want het is aanhoudend heet in Nederland. Vliegtuig in, vlucht, landen, terug in Tilburg. Voor je het weet is daar de eerste werkdag weer, de eerste schooldag, de eerste proefwerken en de startgesprekken met de mentor. Geen Spaans tempo. Niet meer slapen en pas rond twee uur wakker worden en beseffen dat we ook vanavond iets willen eten. Regelmaat, lesroosters en toewerken naar de volgende mijlpalen. Het ritme waar je in mee moet… een keurslijf! Samen werken naar een volgend rustpunt want dat is er gelukkig altijd weer; een vakantie, museum of uitslapen. Zonder pieken zijn er geen dalen. Daar is niets mis mee. Werk ze, leer ze, slaap ze!
Recente reacties