Door: Marco van der Sijpt
Foto: Miek Korsmit
Inleiding
Soms werk ik vanuit een beeld en soms vanuit ervaringen of anekdotes. De beelden zijn de foto’s die u boven aan de column ziet staan. Met dank aan de fotografe die op die manier mij uitdaagt tot het schrijven van een bijpassende column. Soms werk ik ook gewoon vanuit mijn fantasie. Hoe zou het deze keer zijn gegaan?
Tot zover de inleiding.
Stoelen met wieltjes
We hadden al zes stoelen aan onze eettafel en dat is maar goed ook. Ze rolt haar stoel nog wat onhandig dichterbij. De stoelen hebben wieltjes maar de vloer heeft voegen tussen de tegels. Da’s geen handige combinatie. De vloer verzet zich nog een beetje, maar bij ons is ze welkom.
Onze leen-dochter
We hebben een dochter erbij. En dat is geen grapje. We hebben een leen-dochter erbij. De oplettende lezer herinnert zich dat we die toch al eerder hebben gehad? Dat klopt inderdaad. Alleen die leen-dochter heeft na een paar weken haar opleiding afgebroken omdat de opleiding niet bij haar bleek te passen. En nu hebben we dus een nieuwe leen-dochter in huis. De dochter van mijn zus. Zestien jaar oud en voorlopig even bij ons onder de pannen terwijl ze aan de gang gaat met de horeca-opleiding van de Rooipannen. Ze lacht zich suf om de onzin die onze drie jongens uitkramen en ze verbaast zich bijna dagelijks over de enorme hoeveelheden eten die bij ons worden weggestouwd. Welkom bij de mannen. Ook namens mama-bolletje.
Laptop in zijn tas
Ik weet niet of er nog iemand beneden was en wie er precies boven was. Was de een nog op school en was die ander boodschappen doen? Voetbaltraining? Ik weet het niet precies. Jongste pakt zijn schooltas in. Een rugzak. Hij handhaaft zich inmiddels twee weken in de brugklas. Tweetalig. Heel veel Engels. Gepersonaliseerd leren. Een wekelijks gesprek met je coach. Een laptop van school. Geen boeken meer maar een leerportaal. It isn’t a problem at all. En we geloven hem.
Tas tijdens de afwas
Als jij dan je tas inpakt dan droog ik deze keer af. Moet jij de afwas opruimen, maar dan moet je wel woensdag boodschappen doen. Een kleine reorganisatie in ons bedrijfje maar dat noemen we tegenwoordig niet meer zo. Dan gaan de vakbonden moeilijk doen. Je moet dat “organisch veranderen” noemen. Het is bijna hetzelfde en niemand piept ernaar. En zo ging het bij ons ook. Of er nu vijf stoelen bezet zijn of zes. Dat maakt toch niets uit. En die föhn? Die werd toch weinig gebruikt.
Terras opruimen
Bij het zien van de foto dacht ik meteen aan een terras. Ik heb een café. Een goedlopend café. Het was zondagavond en de meeste gasten zaten inmiddels binnen want het koelde een beetje af. Een graad of zeventien schat ik zo. Het werd weer langzaam donker. Een feloranje zon aan de westelijke hemel. Terwijl mijn collega een schaaltje met nootjes vulde ruimde ik het terras op en was stoelen aan het stapelen. Geen vijf stoelen maar zes stoelen. Ik ben er al aan gewend.
Recente reacties