Foto: Miek Koramit
Er staat een wasrek in de tuin maar ik heb het zo gezet dat ik er op geen enkele manier last van heb. Ik wil dat de zon al haar vriendelijke licht op mijn gebruinde huid kan laten schijnen. Op het wasrek hangen zwembroeken en badlakens. Een duikbril op de grond, eronder.
Ik geloofde er niet meer in. U wel? Ik dacht bij mezelf; tot volgend jaar maar weer en in gedachten had ik al afscheid genomen van mijn korte broek. En van mijn zwembroek. Van de badlakens. De zonnebrand. De parasol. De vlieger. En toch kwam ze nog even. En prachtige nazomer. Een nieuwe start voor de zon.
Hij heeft de rugzak zelf gekozen en hij is er klaar voor. Heeft zijn e-mail nog eens goed doorgenomen en hij weet hoe lang het lopen, jawel lopen, is. Hij krijgt op de eerste dag zijn rooster en dus weet hij alleen hoe laat hij er moet zijn. En waar. Ongeveer. Het is hier vlakbij en zijn broer zal hij daar ook vast wel eens tegenkomen. Die broer gaat daar namelijk aan zijn tweede jaar beginnen.
Oudste bolletje kijkt het rustig aan en wordt er niet warm of koud van. Ook voor hem is het morgen de eerste schooldag maar daar ligt hij niet wakker van. Oudste bol. Puberbol. Stuiterbol. Maar wel een lieve stuiterbol. Beheerst. Gemakkelijk. Relaxed. Hij moet zijn tas waarschijnlijk nog zoeken onder een stapel kleren. Middelste ijsbeert heen en weer. Weet dat er ook een paar ex-klasgenoten bij hem in de klas komen maar de rest van zijn klasgenoten is dus helemaal nieuw. En de school ook. En de nieuwe regels ook. Een nieuwe start voor hen allebei.
De vloer is geboend en alles staat op elkaar gestapeld. De vloer glimt en oogt glad. Maar dat valt gelukkig mee. Of ik even mee wil helpen om de zware spullen het lokaal binnen te brengen. Zo leeg ziet zo’n lokaal er nog redelijk groot uit. Straks met 23 nieuwe kleuters niet meer. We zijn samen een uurtje bezig en we veranderen het lege lokaal in een gezellige klas. Sfeer maken met speelse attributen, mooie kleren en gezellig speelkleden. Ik loop alleen terug naar huis want zij wil nog de nodige uren blijven. Een nieuwe start voor haar.
Jongste bolletje is een beetje chagrijnig. Moet hij echt in zijn eentje naar school? Jawel. In zijn eentje. De twee oudsten hebben inmiddels de basisschool verlaten en hij is de enige van de drie die nog naar de basisschool gaat. Naar groep zeven. Dat voelt een beetje eenzaam. Ook al werkt mama-bolletje op die school. Ook al ziet hij al zijn klasgenootjes weer terug. Ook al heeft hij precies dezelfde rugzak, boterhamtrommel en drinkbeker als vorig jaar. Ook al is er, afgezien van een nieuwe leerkracht, niet veel veranderd. Een nieuwe start voor hem.
En zo zit ik achter de laptop. In de tuin. In de zon. Vlakbij het wasrek maar zeker niet in de schaduw ervan. Denkend over een column en beginnend aan een nieuwe seizoen.
Ook een nieuwe start voor mij.
Marco de Zeeuw
Recente reacties