Mijlpalen
Tekst en beeld: Marco van der Sijpt
Het busje schokt een beetje wanneer ik stapvoets het kerkplein oprijd. Liefste loopt ernaast en we hebben er net een flinke rit opzitten. Via Erp, Tilburg, Nispen en Hulst zijn we nu in ons geboortedorp gearriveerd en menig Koewachtenaar zal bevreemd hebben opgekeken. Zo vaak zien ze een auto van deze leeftijd niet meer.
Ik snap dat ik even iets moet uitleggen want anders raakt dit kant noch wal. Dat heb je op mijn leeftijd. Begin april is mijn liefste de vijftig gepasseerd en ook ik zal dat doen eind mei. Gezien de huidige omstandigheden is dat geen groots feest geworden met een goed gevulde feestzaal en dus bedachten we een alternatief. Ik vat het even samen.
Kampeerbusje huren, volkswagen T2 uit 1977. Motorisch loopt ie goed. De versnelling knarst soms en weigert soms helemaal een versnelling aan te nemen. Weer de koppeling intrappen. Alarmlichten aan. Van 1 naar 3 omdat de 2 soms weigert. Langzaam naar de 4e versnelling en zo met 80 km/uur over de snelweg. Dat typerende geluid van de kevermotor aan de achterkant van de auto. Aan de voorkant is het dus relatief stil.
Goed. Zo hadden we dus een busje. Nu nog even een verjaardagstournee organiseren. Cupcakes ophalen in Nispen (aha, vandaar Nispen) bij een vriendin van liefste die daar een theetuin heeft (https://detorteltuin.info/) en wij zouden op centrale locaties parkeren om daar cupcakes, koffie en thee uit te serveren bij de lokale familieleden. Denk aan neven en nichten van net onder de 50 maar ook aan tantes van boven de 90.
Terug nu naar het oprijden van dat kerkplein. Daar zouden we het busje parkeren, luifeltje eraan, sta-tafel erbij en verse koffie en thee in de thermoskannen. Gewoon gezellig een cupcake eten. Meer hadden we niet in gedachten maar daar hebben we ons dus in vergist. Het plein bleek rijkelijk versierd. Oh shit. Daar hadden we van te voren niet aan gedacht. Er is een trouwfeest vandaag natuurlijk. Of een ander feest (in ieder geval niet voor ons) want het plein is versierd met ballonnen, slingers en naamborden. Er staat zelfs een campingtafeltje met een bos rozen erop in een mooie witte vaas en dan valt het kwartje. Onze namen staan op de naamborden. Het is een verrassing voor ons en dat is helemaal gelukt! Zie je mijn negentigjarige tante al voor je bij het versieren van dat plein?
De dag was een warm bad voor ons allebei. We werden overladen met cadeaus. We werden ondergedompeld in liefde en kregen ook cadeautjes met een grote emotionele waarde. Hoe kleiner het doosje hoe groter de waarde?
We waren zeker niet uit op dit effect. Stonden er helemaal niet bij stil. Hadden nooit deze intentie maar nu snappen we het weer. We krijgen terug wat we zelf zo rijkelijk geven. We krijgen de warmte teruggekaatst die we zelf uitstralen op een ander en we voelen ons rijk. We hebben deze vijftigjarige mijlpaal met verve genomen en kijken vol vertrouwen uit naar volgende. Met een kring van zulke lieve mensen om ons heen moet dat zeker lukken.
Nu alleen nog dat busje heelhuids naar Erp zien terug te krijgen
Recente reacties