Door: Marco van der Sijpt
Foto: Miek Korsmit
Ondanks mijn regelmatige strelen, waait een haarlok in haar gezicht. Die valt over haar rechteroog en bedekt dat zelfs. Ze merkt er niets van want ze is in diepe rust. Ik kijk naar haar gezicht en hoor de zee ruisen op de achtergrond. Ik zie de rust op haar gezicht en de sproetjes rond haar neus, een paar zandkorreltjes op haar neusvleugels. Een meeuw suist in stilte over ons heen en ontneemt een fractie van een seconde mijn zon. Ik zou mijn hoofd willen optillen om haar te kussen maar besef dat ze zo lekker ligt te slapen op mijn borst dat ik dat maar niet doe. Ik hou het bij het strelen van haar haar en het toelaten van mijn gevoel. Ik voel me rijk. Ik hou van haar en voel me simpelweg gelukkig.
Wat verderop staat oudste hip te doen bij een paar leeftijdsgenoten. Laten daar nou toevallig ook een paar meiden bij zitten. Zijn telefoon in zijn linkerhand en zijn Bluetoothboxje in zijn andere. Zijn rechtervoet tekent halve cirkels in het zand. Middelste staat er met zijn handen diep verstopt in zijn boxershort achter en doet hetzelfde met zijn linkervoet. Jongste houdt wat afstand en is aan het voetballen met kinderen die een paar jaar jonger zijn. Ze kijken tegen hem op. Vinden hem die vrolijke grote jongen met die krullen die, in tegenstelling tot je eigen grote broer, nog wel met jou wil voetballen. Ook al ben je acht of negen jaar oud. Hij voetbalt even met je mee. Ze hebben gelijk denk ik, hij is net zo lief als de anderen.
Diezelfde avond komen we thuis en heeft ze nog een verrassing voor me. Ik heb onlangs weer een marathon gelopen en dat was mijn 10e. Nu is zij iemand die daar vrij nuchter in is; dat hoef je niet te etaleren en aan de grote klok te hangen. Doe maar gewoon dan doen we al gek genoeg. Groot was mijn verbazing toen ik een ophangsysteem voor medailles uitpakte, ‘marathon’ in grote letters erboven. Plaats voor zeker tien medailles en als het moet elf (mijn volgende marathon). Ze hangen inmiddels aan de muur in de woonkamer en ik kijk ernaar. Denk aan al die kilometers en de ruimte die ik daarvoor nam en kreeg. Dat raakt me. Positief want ik voel me rijk en simpel maar heel vervuld gelukkig.
Ze loopt voor me naar boven want iedereen gaat even douchen. Het strandzand schuurt nog in mijn kleren. Het jonge grut blijft beneden want die hoeven niet zo vroeg naar bed toch? Het is weekend! Tegenwoordig liggen wij er vaak als eerste in, ik schaam me er niet voor. Het is zoals die dingen gaan.
Wat later lig ik, ook gedoucht, achter haar. Ze is nog wakker want ze heeft natuur- lijk vanmiddag al geslapen. Ik sla mijn arm om haar heen en kruip lekker dicht te- gen haar aan. Ik snuif de geur op van haar natte haar. Niet veel later ben ik degene die in slaap valt en opnieuw voel ik me rijk en simpel maar heel vervuld gelukkig.
Recente reacties