Brabantse nachten zijn (soms) lang…
Door: Marco van der Sijpt
Foto: Miek Korsmit
Ik hoor niet elke dag de kerkklok slaan van half vier. ‘s Nachts. Gelukkig.
Haar ademhaling is diep en regelmatig en beroert de haartjes op mijn armen.
Zacht en regelmatig streelt haar adem mijn huid. Het huis is in diepe rust en ik hou van rust.
Waarom ik niet kan slapen weet ik niet.
Ik werd om twee uur wakker en als je dan toch niet kunt slapen dan kun je net zo goed een column schrijven toch? Non-productief op je rug naar het plafond liggen staren is ook weer zowat. En voor je het weet is de deadline weer daar. Ik overschrijd hem regelmatig met een dag. Soms twee. Excuses aan de redactie vanuit mijn warme bed. We hebben weer een dag gewisseld, een maand gewisseld en zelfs een jaar. We schrijven 2019 en ik zal me de komende tijd nog wel een paar keer vergissen in het jaartal. In het begin is dat altijd wennen.
Op de aanrecht beneden staan weer boterhamtrommels klaar. Rugzakken staan gevuld bij de schoenen te wachten en er zijn zes wekkers gezet. Dat was de afgelopen twee weken wel anders want we hadden vakantie. We vergaten welke dag het was en overhoorden geen proefwerken. We haalden geen weekboodschappen en dachten pas rond vijf uur na over het avondeten. Uit eten gaan kan toch ook? Of friet. Of brood. Middelste wil Chinees. In de vakantie bleek het om half tien al behoorlijk licht te zijn en niet zo kil als om zes uur. De kat loopt rondjes of zit ons vanaf de vensterbank aan te staren want ze wacht ongeduldig op het vullen haar etensbak. Het beest is van slag en wij ook, maar wel op een prettige manier.
Kwart over vier en ik denk aan mijn werk. Iedereen straks terug van vakantie en dan beginnen dingen weer te lopen. Ik heb heel leuk werk maar toch zie ik er nu als een berg tegenop en voel me daar een beetje schuldig over. Ondankbaar schepsel. Wees blij dat je een baan hebt. Ik weet het. Ik weet het. Sorry.
Half zes en ik word wakker. Heb blijkbaar dus wel een beetje geslapen. Nog een halfuur en dan gaat mijn wekker. En weer een half uur later die van oudste bolletje. Hij heeft een baantje en werkt van 06.45 – 08.00 uur. Begint dan aan zijn schooldag. Fris en fruitig zegt ie want een positieve bijwerking van vroeg opstaan vindt hij het goed wakker zijn voor de rest van de dag. Niet lopend wakker worden met een rugzak op je rug maar wakker worden omdat er fysiek werk van je wordt verwacht. Leuk dat hij dat zo ervaart. Ik denk daar hetzelfde over.
Bijna zes uur en ik zit op de wc. Kan er net zo goed uitgaan. Ren weer terug naar de slaapkamer want mijn wekker gaat af en ik wil mijn marmotje er niet mee storen. Die blijft nog een half uur langer liggen. Niet veel later sta ik ook buiten. In de stilte. In het donker. Ik haal eens diep adem en begin dan aan die nieuwe dag. Nieuw jaar. 2018. Eh. 2019
Recente reacties