Ze heeft gele handschoenen aan en hanteert blik en veger. Jongste is daar vlakbij met de stofzuiger in de weer. Hij heeft zijn koptelefoon op en gaat onverstoorbaar zijn eigen gang. Een speaker zorgt voor de arbeidsvitaminen en ondanks de lage temperatuur is het een gezellige en productieve boel daar in onze garage. En in de berging ernaast.
Het is januari 2025 en we hebben net afscheid genomen van 2024. We hebben het jaar, zonder al teveel moeite, in de container gegooid en we vinden het niet erg om er afscheid van te nemen. We hebben weleens betere jaren gekend. Dan is afscheid ervan niet zo moeilijk.
Het lijkt wel voorjaar denk ik bij mezelf maar dat is het natuurlijk niet. Het is pas januari en toch zijn we bezig met een soort voorjaarsschoonmaak. Ze zijn flink aan het uitzoeken, sorteren en afvoeren. Dat moest ook wel wat je kon er, zoals mijn moeder dat zou zeggen, je kont niet meer keren. Weg met die spullen, opruimen die zooi, naar de kringloop, de container, een, twee, weg ermee.
De volgende dag kom ik in de berging en ik kijk opgelucht om me heen. Wat voelt dat fijn en wat ziet dat er goed uit. Alle kasten netjes opgeruimd en er ontstaat ruimte en daardoor rust. Gek is dat hè? Dat je zo graag en zo lang het oude vertrouwde wilt behouden en dat zoiets uiteindelijk zelfs beklemmend wordt. Je voelt het niet als je erin zit. Dat realiseer je je pas als je eruit bent. Verschillen ervaar je pas achteraf.
Zo gaat het eigenlijk ook met activiteiten. Je wilt ze zo lang mogelijk handhaven want het voelt veilig en vertrouwd. Een mens houdt in de basis niet van verandering want je kunt daardoor in situaties terechtkomen, nieuwe situaties, die weleens onveilig zouden kunnen zijn. Oermens-lijfsbehoud.
Als je echter te lang in dat kringetje rond blijft draaien dan gaat het ook niet goed. Je hebt nog steeds dat oude interieur, je zou eigenlijk eens een nieuw kapsel moeten nemen, je denkt na over een nieuwe baan. Om maar eens wat voorbeelden te noemen.
Ik heb besloten om ook ruimte te maken. Afscheid te nemen van het oude en dan heb ik het over deze column. Ik ben in mijn privé-tijd met een aantal zaken gestopt zodat ik kon beginnen met nieuwe dingen. Ruimte maken. Een frisse start.
Dit jaar wordt mijn laatste jaar dat ik columns voor u schrijf en ik maak het netjes af. Ik vond het een eer om u mee te nemen in de groei van mijn gezin en van mijzelf. Ga er dit jaar nog maar eens lekker voor zitten en bereid u voor op iets nieuws want dat komt er zeker.
Niets is voor eeuwig. Ook deze column niet.
Recente reacties